Bijna heimwee

Wat kan 23 Januari dan nog lang duren… Ik heb bijna heimwee. Bijna heimwee naar ’t bloedprikken. Bijna heimwee naar alle dokters en verpleegsters die om je heen scharrelen en je bloeduitslagen komen brengen. Bijna hé, nog niet helemaal. Ik zou heel graag willen weten hoe hoog mijn plaatjes nu zijn. Dan duurt 23 januari echt nog te lang.

Gelukkig werd ik vandaag verblijd met een heleboel UMCG post, dat drukt de heimwee weer een beetje de kop in. Allemaal afspraken, gelukkig maar dan kan ik nog lekker vaak langskomen… (Nu meen ik ’t niet meer hoor)

Nee als ik ’t volgende week eenmaal 23 januari is, is de heimwee helemaal verdwenen. Dan hoop ik opeens dat ik nooit ziek was geworden en dat ze perongeluk vergeten zijn bloedplaatjes aan te kruisen in de prikpapieren. Het zou maar eens laag zijn, wat dan?

Nou ik ga maar zo’n afstreep schema maken met ’t aantal nachtjes slapen erop, hahahah! Dan elke avond voordat je gaat slapen 1 hokje wegkruisen. Net zoals ik vroeger deed…

Ik ga er meteen één maken. (Niet dus!)

Liefs