Dag 2 revalidatie
Vanochtend was ik al best vroeg wakker. Op mijn telefoon even mail en sms’jes lezen. Soms lees ik even mijn eigen blog terug en dan denk ik weleens “what were you thinking”. Zoals ik dan het stukje van gister lees. Hier en daar steekt wat nutteloze informatie de kop op. Zoals dat stukje over in gelach als ik moe ben. Daar had ik wat voorbeeldjes wat in de tekst gewild maar dat schiet er dan helemaal bij in. Dat vergeet ik dan helemaal tijdens het schrijven. Dan krijg je weleens wat wazige verhaaltjes. Beetje onsamenhangend. Maar blijkbaar vinden jullie het leuk want jullie lezers hebben gister met zijn allen het record bezoekers en pageviews verbroken! Met een bezoekersaantal van ongeveer 80 en pageviews rond de 350. Ik vind dat voor een blog als de mijne veel voor één dag! Stiekem ben ik dan nu ook errug trots, hahaha!
Over vandaag:
Vandaag stond als eerste vragenlijsten invullen op het programma *Holadijeéé. Ik denk dan moet ik samen met een vrouw of man naar die lijsten kijken en samen invullen. Maar niks was minder waar. Ik kreeg wat lijsten in mijn handen geduwd en moet maar ergens in de kantine een plaatsje zoeken dan kan ik dat mooi invullen. Na ongeveer een halfuurtje had ik er één klaar. Schoot niet op dus. Mijn hart maakte dan ook een klein sprongetje toen het twee uur was en ik een afspraak had met de assistent van de psycholoog. Ik dacht dat ik een afspraak had met dé psycholoog. Maar dat bleek dus niet zo te zijn. Mijn hart stopte snel met springen want ook hier werd het een uurtje vragenlijsten invullen met de meest rare vragen ertussen.
Bijvoorbeeld:
- Als ik pijn heb ga ik rekenen met getallen. Wat is dat voor vraag? Als ik pijn heb in mijn spieren en gewrichten ga ik niet denken. Oké, wat is 367822 x 78100? Of 4657 – 3301? Of de wortel van 144? Er zijn dus mensen die dat echt doen. Sorry voor die mensen maar ik kan me daar echt niks bij voorstellen.
- Als ik pijn heb denk ik dat de pijn niet van mij is maar van een ander. Ook zo vaag. Ja of je kan je enorm goed in een ander verplaatsen of je heet Jomanda ofzo maar ik vond um maar raar.
Nouja, kortom wat aparte vragenlijsten. Na vier lijsten en teveel kopjes thee was ik eindelijk klaar. Mijn moeder zat in de hal te wachten en die vertelde over een Kerstfair in het dorp, dichtbij het centrum, en of ik zin had om te gaan. Eigenlijk was ik wel moe maar ik kon ook wel even wat anders gebruiken. Ik was na gister wel een beetje in een ik-heb-het-gehad-mood. Weer allerlei onderzoeken, extra artsen opzoeken, spanning rondom de uitslagen etc. Dus iets kerstigs met blingbling, chocomel, gluhwein, rendieren, kerstmannen, lichtjes, bomen, mutsen, sjaals en andere kerstige spullen zag ik wel zitten.
Iedereen op de markt was in klederdracht van vroeger. Hoge hoeden, rode sjaals, haarkappen, mooie jurken, je kon het allemaal zien. Het gaf een beetje de sfeer van een oude kerstfilm. Heel erg leuk. En natuurlijk het laagje sneeuw en de wit gevroren bomen hielpen daar goed bij. De sfeer was zo leuk. We hebben heerlijk warme appelgebak met slagroom gegeten en thee gedronken en natuurlijk hebben we wat leuke spulletjes gekocht. Het was echt een leuke middag en zo kun je dan weer wat nieuwe moed verzamelen voor de komende tijd.
Ik moet vrijdag weer naar het revalidatie centrum. Fysio, Ergo en mijn rooster voor volgende week ophalen. Ben benieuwd wat we dan gaan doen, want tot nu toe is het vooral lullen en lijsten invullen. (*Niet dat ik dat erg vind hoor.)
Morgen dus heerlijk vrij. Ben nu al blij dagje rustig aan denk ik. En een kerstboom versieren. Jááa we krijgen er alsnog eentje. #Happy.
Tot vrijdag lieve lezers,
Liefs Tineke