Je zal het maar hebben
Er mist nog allerlei nieuws hier, van de hematoloog, van het revalidatiecentrum etc. maar ik vind dat de draaidagen met BNN even voorgaan. Dus bij deze.
Ongeveer drie jaar geleden ben ik ooit benaderd door het programma Je zal het maar hebben van BNN. Ik ben geinterviewd en BNN was enthousiast. Op het laatste moment bleek toch dat BNN de aflevering niet rond kon krijgen en ging het hele feest niet door. Erg jammer vond ik dat want ik wilde zo graag eens laten zien wat mijn ziekte inhoud. Aangezien die nog nooit op TV is geweest in dergelijke programma’s.
Door de jaren heen werd ik ooit ook nog benaderd door Jong maar ook deze vonden de ziekte te onzichtbaar en wilden er niet mee werken. Afgelopen februari van dit jaar schoot mij ineens een oproep van Je zal het maar hebben in het oog. Ik dacht dit moet ik gewoon proberen, als het ‘m dan weer niet wordt kap ik ermee. Ik stuurde een mailtje van nog geen vier
regeltjes met de boodschap dat als ze geïnteresseerd waren ze contact met me op mochten nemen. Ongeveer vier maanden later toen ik het allang niet meer verwachtte kreeg ik een mail van de eind redacteur. Hij wilde langskomen en me interviewen. Afgelopen zomer is de eind redacteur langs geweest en nam een interview af. Er was een stroom van opgaves voor ’t programma dus de kans dat ik erin zou komen was best klein. Je moet namelijk eerst door een selectie komen en daarna moet BNN het nog leuk vinden ook.
Na het interview hoorde ik weer een paar maanden niks totdat ik ineens een telefoontje kreeg dat ik op de twijfel lijst stond. Een lijst waar nog een paar personen van door mochten naar de afleveringen. Er is met BNN vergaderd en ik mocht DOOR! Samen met een nieuwe eind-redacteur hebben we overlegd en een leuk verhaal bedacht. Dit verhaal wilden we draaien in twee dagen. Die twee dagen waren afgelopen vrijdag 22 oktober en afgelopen maandag 25 oktober.
We zijn wezen filmen in het UMCG en hebben een rondje gemaakt langs zowat al mijn dokters. In ieder geval reumatologie, kaakchirurgie en oogheelkunde. Ook werd er bloed geprikt. Eigenlijk was het een spontaan ingelaste controle dag, maar dan met een filmcamera, Valerio, een geluidsman en een microfoontje op je shirt.
De bloeduitslagen waren goed. Bloedplaatjes waren heel netjes 254 en de rest zag er ook goed uit. Al zegt dat jammer genoeg niks over hoe ik me voel. Bij oogheelkunde schrok ik wel eventjes want er bleek bij de tests schade aan mijn hoornvlies te zijn. Dat had ik nog nooit eerder gehad, maar de kans om te praten is er op dat moment bijna niet want iedereen is bezig met het filmen natuurlijk. Gelukkig heb ik daarna nog even tijd gehad om met mijn oogarts te praten. Ik moet nu beslist 2 á 3 keer per dag oogdruppels gebruiken om de schade te beperken. Die oogdruppels had ik wel maar ik gebruikte ze nooit omdat ik dan eerst minstens een kwartier niks kon zien. Maarja, nu moet het dus omdat de oogschade zich anders uitbreid.
Verder zijn we nog wezen filmen bij mij thuis en in Leeuwarden op school en in de stad. Het was erg leuk en gezellig maar ook enorm intensief. Beide dagen lag ik rond 8 uur al in bed. Maar ik heb hopelijk wel kunnen laten zien wat Sjögren is. Nu nog hopen dat het mooi gemonteerd wordt, maar daar twijfel ik eigenlijk niet over.
Vanaf Februari is Je zal het maar hebben weer op TV. Ik heb alleen nog geen datum wanneer de aflevering met mij erin zal zijn. Die weet ik later pas. Natuurlijk zal ik hem dan hier neerzetten. Zodat de mensen die het leuk vinden kunnen gaan kijken.
Ik heb gelukkig een paar dagen vrij nu, zo kan ik even rustig aan doen. De energie die het gekost heeft heb ik er graag voor over gehad.
Liefs Tineke
De foto’s zijn met dank aan Geurt Pieter Maassen van den Brink