Agenda vol afspraken
Na de revalidatie arts van een paar weken terug stoomde ik vrolijk door naar de neuroloog die, nadat ik gebeld had, mij beslist op zijn spreekuur wilde zien.
Vorig jaar oktober maakt ik mijn entree op het spreekuur van de neuroloog. Ik noemde mijn klachten en kwam op de ranglijst voor een EMG. Mevrouw assistent neurologe die een paar weken later de EMG maakte zag geen afwijkingen en vertelde mij dat ik me geen zorgen hoefde te maken, dus ik liep vrolijk fluitend de afdeling af. Om een paar weken later terug te komen voor de officiële uitslag bij de échte neuroloog. Dit verliep toch iets minder fluitend. Er bleken wel degelijk afwijkingen. De Sjögren eet van mijn zenuwen en dat levert gevoels en motorische stoornissen op. Sindsdien heb ik officieël het sticktertje Polyneuropathie. Kut! Die voelde ik niet aankomen. (Overigens ontstond uit deze situatie uiteindelijk wel onzichtbaarziek.nl. Over leven van de positieve kant bekijken is dit dan wel een mooi voorbeeld.) Iets meer dan een jaar later maak ik nu mijn comeback op het spreekuur van de neuroloog. Eigenlijk had ik al vijf maanden gewacht met bellen. Het gaat sinds mei eigenlijk wat minder met mijn zenuwen maar ik durfde niet te bellen. Bang dat er weer gezegd wordt dat er niks aan te doen is…Tot ik last kreeg met typen wat ook maar niet leek over te gaan heb ik besloten toch maar te bellen De neuroloog besloot mij op de poli te willen zijn. Dinsdag 22 november was ik aan de beurt. Eigenlijk was het vrij snel bekeken en de conclusie was: “een nieuwe EMG”. Deze komt er dan ook en wel op 20 december. Tegelijk met mijn bezoekje aan Hematologie. Scheelt weer een ritje. De uitslag hiervan volgt meestal na het EMG maar je snapt natuurlijk wel dat ik me na dat grapje van vorig jaar me niet zomaar meer iets aan mijn neus laat hangen. Ik wacht dus heel netjes de officiële uitslag van neuroloog af. Deze is op 17 januari.
Kort daarna belde de revalidatie arts nog. Of het inmiddels, wel geteld twee weken later, al wat beter ging? Nouja, ik weet niet of je dat mag verwachten nadat ik op het spreekuur komt met al 7 maanden pijn die moeilijk te bestrijden is met wat voor medicijn dan ook. Waarbij ze zelf ook nog zegt er niks aan te kunnen doen. Beetje tegenstrijdig, niet? Ik heb aangegeven dat het niet beter ging, die week eerder slechter, en dat ik ook al een tijdje last heb van mijn schouders en knieën en dat dit waarschijnlijk hetzelfde probleem is. Daar werd ze niet zo blij van en wilde me daarom graag terug op de poli. Ze wilde mijn heupen graag bekijken met een echo en in beide injecties met prednison zetten om te kijken of dit niet alsnog kan helpen. Ze kon dan ook mijn knieën en schouders bekijken. Dit staat gepland voor 16 december! Daarnaast komt er ergens in december nog een gesprek met mijn reumatoloog. Oftewel een agenda vol afspraken!
Ik zal jullie hiervan netjes op de hoogte houden natuurlijk. Ik schrijf dit blogje trouwens vanaf een hele bijzondere locatie…Voor nu is dat nog even een geheimpje maar ik zal het jullie volgende week verklappen welke locatie.
Tot dan!
Liefs Tineke