Na-Pasen nieuws
Het mooie Paasweekend zit er weer op dus ik dacht het is weer eens tijd voor een blogje.
Blijkbaar waren mijn twaalf tips uit mijn vorige blog wel een succes want ik kreeg veel reacties. Vind ik heel erg leuk om te zien. Ik kreeg zelfs nog een dertiende tip met dank aan Karin.
“13. De tijd van je afspraak op je oproep brief is slechts een formaliteit. Dit loopt met gemak een uurtje uit, en soms zelfs twee of drie. De spoedeisende hulp is nog een keer zo erg. Daar ben je zomaar een halve dag kwijt. Of zelfs een hele.”
Ondertussen gaat het leventje als chronische patiënt gewoon door (Dat klinkt erger dan het is hoor).Vorige week had ik besloten dat het wel goed ging met mijn heup en dat ik wel kon stoppen met de medicijnen. Nou! Dat heb ik geweten. Nog geen 24 uur later kreeg ik weer ontzettende pijn. Ik ben een paar uur nadat de pijn weer terug kwam opnieuw begonnen met mijn medicijnen, maar toen was het eigenlijk al te laat. Ik had weer net zoveel pijn als toen het begon. Zelfs de koorts kwam meteen terug. Dit grapje heeft me in totaal twee slapeloze nachten gekost en drie brakke dagen. Daarna was het weer redelijk onder controle. Ik zit me echt af te vragen hoelang ik die pillen wel niet moet slikken wil het weggaan. Ik slik nu alweer een week de medicijnen. Hier ga ik nog drie weken mee door en komt het daarna wéér meteen terug ga ik weer met het UMCG bellen.
Vorige week ook een afspraak met revalidatie en maatschappelijk werk. Bij revalidatie hadden we een gezamenlijke afspraak met mijn casemanager en de ergotherapeut. Er werd gevraagd hoe ik de therapie heb ervaren de laatste weken en of ik er mee door wilde gaan of niet. We hebben uiteindelijk afgesproken dat we nog een tijdje doorgaan maar wel met grotere tussenpozen. Ik moet dus nu toepassen was ik geleerd heb in revalidatie. Daarnaast kom ik om de vier weken terug bij mijn therapeut en dan hebben we na twee keer weer een soort evaluatiegesprek zoals ik dat afgelopen week ook gehad heb.
De casemanager noemde dat ze me eigenlijk tien jaar te jong vond voor ergotherapie omdat ik nog zo jong ben en nog graag zoveel wil doen. Wat de therapie meteen minder nuttig maakt. Opzich ben ik dat wel met haar eens. Alleen heb ik gezegd dat ik het wél graag wil proberen om het nu al te doen inplaats van over tien jaar. Dit geldt overigens ook voor maatschappelijk werk. Ik kan het beter nu allemaal doen dan over tien jaar. Ik vind tien jaar overigens nog heel ver weg en je weet nooit hoe je leven er dan uitziet. Vandaar dat ik zelf heb gezegd het nu wel graag te willen doen, maar ik kan op elk moment zeggen dat ik wil stoppen. Dan heb ik wel zelf de controle en is het mijn eigen keuze. Dat maakt het voor mij een stuk makkelijker. Op die manier zit er weinig druk achter en dat is fijn.
Verder zou volgende week verstandskies nummer twee eruit moeten. Dat heb ik afgebeld! De vorige keer is me dat zo slecht bevallen. En bij de laatste controle hebben ze gezegd dat ik het misschien maar af moest bellen omdat de kans best wel groot is dat dit hetzelfde gaat verlopen als bij kies nummer 1. Toen kreeg ik een ontsteking, had ik weer veel medicijnen nodig en moest er een extra ingreep aan te pas komen. Het is wel goed met jullie daar. Ik kom wel langs als ie zeer gaat doen ofzo. (Dan maar hopen dat dat niet volgende week al is, hahahah)
Op alles wat hierboven staat na gaat alles best redelijk voor mij doen. *Afkloppen. Het weer is lekker, het Paasweekend was erg gezellig en morgen ga ik met een vriendin een dagje optimaal relaxen in de sauna. Wat wil je nog meer?
Ik zou zeggen enjoy the sun en tot snel,
Liefs Tineke