Terug van weggeweest

Na ruim twee weken, samen met een vriendin, genoten te hebben van Fuerteventura (één van de Canarische eilanden) ben ik sinds vorige week weer op Nederlandse bodem te vinden. Het waren 14 prachtige dagen met overwegend zon, 25 graden en genieten van de sfeer en het klimaat dat mij enorm goed deed. Ik kon zelfs sinds lange tijd weer zonder morfine. Een uniek moment. Eigenlijk hebben we niet eens zoveel van het eiland gezien. We hebben voornamelijk genoten van het zonnetje en op de iets minder mooie dagen hebben we wat extra ‘koffer-kilo’s’ ingeslagen. Twee vrouwen en een groot winkelcentrum met 70% sale. Do I need to say more?

Net voor de vakantie begon er een medisch molentje draaien en zat ik met dubbele gevoelens over de al geplande vakantie. Een heleboel uitslagen zouden in mijn vakantie vallen en ook een aantal afspraken. Deze afspraken heb ik allemaal laten verplaatsen. Ook de telefonische afspraken. Als ik dan op vakantie ga wil ik ook écht even weg van alles. Eenmaal in het vliegtuig was ik helemaal om. Even (letterlijk) weg vliegen van alles. Heerlijk! Het is echt een top vakantie geweest. Ik had nog wel langer willen blijven.

Helaas ben ik de laatste twee dagen van de vakantie ziek geworden. Bijna 40 graden koorts, duizelig, verkouden, misselijk, hoesten, oorpijn en ik hoorde een constante piep in allebei mijn oren. Eigenlijk mag je bij mijn ziekte geen koorts hebben dus na een nacht en halve dag koorts te hebben gehad toch maar besloten naar het ziekenhuis te gaan. Naar de huisarts gaan had daar geen zin. Dan kwam je in een privé kliniek terecht en moest je € 90,- betalen voor een consult (dit wordt niet vergoed). De assistente van de privé kliniek heeft me dan ook geadviseerd direct naar het ziekenhuis te gaan. De huisarts zou me, gezien mijn situatie, toch naar het ziekenhuis sturen. Het ziekenhuis bevond zich in de hoofdstad Puerto del Rosario. We werden door een taxi daar naartoe gebracht. Op een gegeven moment zag ik op de borden staan dat we er bijna zouden moeten zijn. We draaiden een terrein op met een vreselijk oud en vervallen pand. Deuren hingen half in hun post, ramen waren er niet en als ze er wel waren waren ze ingegooid. De paniek sloeg toe. Ik stelde me voor hoe het er van binnen wel niet uit moest zien. Alleen stopte de taxichauffeur helemaal niet en reed een half rondje rond het gebouw waar je ineens de meevaller van het jaar te wachten staat. Een nagelnieuw gebouw met prachtig zandsteen en mooie grote ramen erin. Eigenlijk zegt uiterlijk van een gebouw natuurlijk niks over de zorg maar toch had ik er ineens weer volop vertrouwen in.
Er werd slecht engels gesproken maar ze deden wel enorm hun best. De engelse brief met mijn medische geschiedenis erop en de mededeling dat ik koorts had werd blijkbaar goed begrepen want ik werd direct geholpen. Er kwam een arts naar me toe die naar zijn zeggen een klein beetje Engels sprak en mij kwam helpen. Deze man was bij ‘een beetje Engels spreken’ ook niet echt bescheiden geweest want toen ik na een tijdje zei dat ik geen Spaans verstond zei hij dat dit zijn Engels was. Uiteindelijk kon hij zich met de nodige handgebaren, en af en toe een paar Spaanse woorden tussendoor verstaanbaar maken. Ik had holte-ontsteking volgens hem en kreeg van hem antibiotica, zware pijnstillers en prednison neusspray mee. De beste man wilde me eerst opnemen maar toen ik aangaf twee dagen later naar huis te vliegen wilde hij het toch maar met medicijnen proberen.
Gelukkig was ik twee dagen later fit genoeg om terug te vliegen en was ik ook wel weer blij in Nederland te zijn. De medicijnen uit Spanje zijn inmiddels afgelopen op de neusspray na. Ik heb hier in Nederland nog een 10 daagse kuur gekregen en dan hoop ik het eigenlijk wel weer even gehad te hebben voorlopig.

Afgezien van de laatste paar dagen kijk ik terug op een top vakantie. Als het me aangeboden werd zou ik vandaag nog terug gaan. Het was echt genieten. Afgelopen dagen heb ik weer wat mogen proeven van het Nederlandse ritme en dat is toch wel even wennen. Daarom wil ik deze blog afsluiten met het feit dat het een hele mooie vakantie was en ik echt een hele fijne tijd heb gehad.
Kijk voor een impressie vooral even onderstaand filmpje. Dat sfeertje wil iedereen toch elke dag voelen…?

Tot snel,

Liefs Tineke