Follow your rainbow

Een blogje vanaf een unieke plek. Een broodjeszaak op Curaçao. Met uitzicht op de zon en palmbomen even mijn laptop opladen. Het kan slechter. En voor degene die het nog niet wisten… Ja ik ben weer on the island. En wel t/m 17 april. Een ticket die in december al geboekt was. Na een kleine les van mijn ouders dat je goed moet nadenken over grote beslissingen en dat het slim is om misschien nog een keer naar Curaçao te gaan. Point taken. Al was ik eerst niet zo enthousiast over deze les hoor.

Nu komt deze reis natuurlijk mega goed uit in combinatie met het goede nieuws van het UWV. Voor wie het gemist heeft; Ik had net voor kerst na een succesvolle trip in november emigratie aangevraagd. Het UWV heeft dit in 1x toegestaan. Ik weet niet hoe out of my mind ik was toen ik het bericht opende. Wow! Wauw! Echt? Serieus? Neee! Woehooooooooooo. Zoiets was het ongeveer, haha. Ja na twee telefonische afwijzingen en veel negatieve verhalen over Wajong en emigratie had ik een ja niet echt meer heel hoog zitten. De eerste dagen was ik echt totaal omver geblazen door het nieuws. Daarnaast zoveel lieve berichten, telefoontjes, kaartjes etc. gekregen. Onbeschrijflijk mooi. Zo bijzonder dat iedereen het mij zo enorm gunt!

Ik kan nog elke dag een beetje overdonderd zijn van al die liefde en het bericht van het UWV. Eindelijk na 10 jaar een échte, serieuze kans op een beter leven. Na 10 jaar! Hoe ga ik dit aanpakken. Waar wil ik wonen? Wat neem ik mee? Op wat voor termijn wil ik dit gaan doen? Zou het effect op mijn gezondheid blijvend zijn? Weet ik alles wat je moet weten? Wanneer weet je eigenlijk of je zeker of zo’n grote beslissing de juiste is? Het is een combinatie van alles wat maakt dat ik er nog steeds heel erg van onder de indruk kan zijn.

Inmiddels ben ik alweer een weekje terug op het eiland. Het klimaat went zo heerlijk snel. Het nooit meer koud hebben en altijd je zomerkleren aan kunnen. Daar kan toch iedereen aan wennen? En de pijn die al snel wat afnam. Wel was ik meteen wat te enthousiast. Ik bouwde af met prednison en heb in een paar dagen meer gedaan dan ik normaal in twee weken doe. Dom! Ik ging slechter weg vanuit NL dan in november en daar had ik even rekening mee moeten houden. Je kan me ook 100x waarschuwen maar na 10 jaar moet ik het nog steeds ervaren voordat ik luister. Ik heb tijd dus ik heb de prednison maar weer even omhoog gedaan en mijn plannen wat minder ambitieus en bovenop elkaar gepland.

Maar wat is het plan dan nu? Het hier zijn alleen is al heel erg lekker. Gewoon wat dagelijkse dingen en wat minder grote strijd met je lijf elke dag is al zo fijn. Daarnaast ben ik af en toe wat aan het rondrijden. Wijken bekijken. Ik kijk stiekem weleens tussen de huisjes die hier aangeboden worden. Ik heb al redelijk op een rijtje wat er moet gebeuren als je hier wil gaan wonen en wat dat ongeveer kost. De gewone maandelijkse kosten maar ook kosten van emigratie zelf. Ik wil nog een boel plekken zien die ik nog niet gezien heb hier. Ook mag ik met een vriendin die ook  reuma heeft en hier al woont een keer mee naar een ziekenhuis afspraak. Voor mij fijn om dat even van binnenuit te bekijken. Daarnaast ga ik weer gezellig danslessen nemen en hoop ik weer een boel leuke mensen te ontmoeten/leren kennen. Als het zo goed bevalt als de vorige keer en ik krijg het financieel allemaal rond dan is het plan om na de zomer uit NL te vertrekken. Tot die tijd nog een hoop dingen om over na te denken maar dat is wat het plan is…

Heerlijk vooruitzicht en tegelijkertijd ook hééél spannend!

Liefs, Tineke