New life in progress…
Inmiddels ben ik alweer ruim een maand op Curaçao. De tijd gaat hier zó snel. Helemaal na de eerste twee weken. Dan ben je weer afgekickt van Nederland en volledig in je Antilliaanse ritme gerold. Je zoekt vrienden van de vorige keer op en leert weer nieuwe mensen kennen. Gaat af en toe uit en pakt weer dingen op zoals bijvoorbeeld danslessen. Het is voor mij nog steeds zo’n rare ervaring om (bijna) elke dag pijnloos door het leven te kunnen gaan. Danslessen te kunnen volhouden en de volgende dag ook gewoon weer op een andere afspraak te kunnen verschijnen. Ik ben afgelopen weekend zelfs naar het strand én uit geweest op zaterdag en op zondag weer de hele dag weg geweest om strandjes te bekijken samen met mijn huisgenootje. In Nederland is dit absoluut onmogelijk voor mij! Ik kan me überhaupt niet herinneren wanneer de laatste keer was dat ik een hele dag weg kon zonder halverwege (of eerder) al te hopen dat we snel naar huis gaan straks. Hoe graag ik ook wil dat lijf houd het niet meer vol.
Het is enorm fijn te weten dat er een plek op aarde bestaat waar je een break kan krijgen van pijn en een deel van de vermoeidheid. Het is namelijk bijna niet uit te leggen wat jaren, dag in dag uit, pijn hebben en altijd moe zijn met je doet. You will get out of your mind! Tuurlijk vind je een bepaalde manier om ermee om te gaan en om niet elke dag te laten merken dat je je eigenlijk een hoopje ellende voelt. Ik bedoel iemand die 10 jaar lang alleen maar zegt dat ie zich niet goed voelt en pijn heeft wordt super irritant. Misschien is daarom de ‘je moet ermee leren leven’ slogan uitgevonden!?
Hier op Curaçao kan ik zonder keihard te liegen zeggen dat het goed met me gaat. Dat ik weer het idee heb dat ik een leven heb en er daadwerkelijk gebruik van kan maken. Dingen kan doen/voelen die ik jáááren niet heb gedaan of gevoeld heb. Hoe het is om op te staan en wat energie te hebben. Te kunnen dansen en het dat ik daar geen enkele pauze voor nodig heb. Ja ik kan hier nog uren over doorgaan hoor. Ondanks dat ik hier niet genezen ben en inmiddels al bijna 1000 Antilliaanse Guldens heb uitgegeven aan zorg in één maand (geen zorgen, komt later terug via de verzekering) voel ik me nog steeds beter dan in NL. Ik heb prednison een heel eind naar beneden kunnen halen en één medicijn heb ik helemaal kunnen stoppen. Ik hoop uiteindelijk nog iets meer eraf/gestopt te krijgen.
Ik heb inmiddels de nodige wijken bekeken en ook 1 of 2 huizen + huizen van vrienden, meer stranden en andere delen van het eiland. Het is leuk om zo Curaçao te leren kennen en een beetje een beeld te vormen van wat je zou willen als je hier komt wonen. Ik ben gevraagd om in september op een huis te komen passen. Dat zou een moment kunnen zijn om hier definitief naar toe te gaan. Dat zou betekenen dat ik nog 5 maanden in NL heb voordat ik vertrek. Wil ik een tijdje van het leven gebruik kunnen maken en kunnen genieten moet ik dit gewoon doen. Punt. Geen discussie.
Mijn angst/twijfel zit hem toch nog steeds in mijn gezondheid. Zijn de ontstekingen die ik hier nu heb de nieuwe standaard? Of is het toeval. Maanden of jaren aan de antibiotica en virus remmers is natuurlijk ook niet gezond. Maar als ik dan weer foto’s van Nederland zie en denk aan mijn kwaliteit van leven daar dan trekt me dat toch telkens weer over de streep om het risico te nemen. Was het niet voor mijn gezondheid zou ik waarschijnlijk nooit overwogen hebben om NL te verlaten. Mijn familie en vrienden ben ik niet zat en ik zoek ook niet een groot nieuw avontuur. Ik zoek meer gezondheid en misschien wat mooi weer haha! Het enige wat ik wel écht zat ben van Nederland. Kan ik dat hier vinden? Ik denk dat het antwoord een dikke vette JA is.
Alleen slaat er zo af en toe nog een hele kleine spanning of is het twijfel (geen idee) toe maar misschien is dat ook wel heel normaal als je beslist naar de andere kant van de wereld besluit te vertrekken met een chronische ziekte die serieuze aandacht vereist. Of misschien zelfs heel normaal ook als ik gezond zou zijn.
Alsnog een avontuur ondanks dat ik er niet persé eentje zocht haha! Grappig is trouwens dat er nu al mensen zijn die het voorzien hebben op mijn spullen, haha. Een kastje, de auto etc. Dus mocht je ook al een oogje hebben op mijn inboedel ben je van harte welkom om dat te melden. Wie weet is het straks van jou…
Liefs, Tineke
Dit vind je misschien ook leuk
Sedula & un propio Kas
Dé 10 meest populaire vragen #emigreren
15 reacties
Ger
Ik begrijp je volledig, en gun het je zo.
Van onzichtbaar ziek, naar zichtbaar gelukkig.
Ga er voor bikkel.
Kim
Ik kan Alleen maar zeggen. Ik gun het je zo!!! En die twijfel logisch, maar je gevoel zegt genoeg…. geniet en straal!!! Xx kim t
Gisella
Ik snap je helemaal en het is ook niet uit te leggen. Ik maakte het mee in
Spanje 70% minder pijn. En dat is gewoon heerlijk. Dikke knuffel lieverd. Het is je zo gegund.
Hedwyg van Groenendaal
Natuurlijk is die spanning normaal, Tineke! Het is ook niet niks hè, naar de andere kant van de wereld verhuizen. Het belangrijkste is dat jij je er beter door voelt. Geniet er van 🙂 Dikke kus en knuffel X
Wilma
Lieve Tineke
Ik gun je een leven zonder pijn en een goede kwaliteit van leven
ik zeg go for it je bent te jong om niet te kunnen genieten van het leven.
Dikke knuffel
Tineke Veenstra
<3
Karin
Wat fijn om te lezen Tineke. Ik begrijp je twijfel heel goed maar eenmaal geëmigreerd naar Curaçao betekent niet dat je nooit meer terug kan naar Nederland. Natuurlijk is dat niet de insteek maar misschien wel iets om in je achterhoofd te onthouden.
Tineke Veenstra
Ja heb je ook helemaal gelijk in Karin. Dat is zeker niet de insteek maar het is wel fijn om natuurlijk een thuis te hebben waar je naar terug kan keren… Dat is helemaal waar! Thanx voor je lieve bericht <3
Aukje Pultrum
Ik kan mij je twijfels wel voorstellen. Wat jij op Curaçao hebt ervaren heb ik een paar jaar geleden in Turkije ervaren. Het is zo bizar om geen pijn te hebben. Het komt puur door het klimaat. Ik heb 11 dagen daar alles kunnen doen. Zelfs elke dag trap lopen. Dat lukt mij hier niet. Dag 12 begon ik pas weer wat te voelen. Maar toen konden we naar huis. Ik ben niet iemand die zou emigreren. Maar als je het wel kunt dan kun je het in ieder geval proberen! Het is qua gezondheid absoluut de moeite waard! Ik zie aan je foto’s dat jou kwaliteit van leven een stuk beter is daar. Je kijkt ook fitter uit je ogen. Je kan aan ogen vaak zien hoe iemand zich voelt. Ik tenminste wel. En Nederland is geen wereldreis. Je bent als het niet lukt zo weer terug. Je hebt het dan in ieder geval geprobeerd! Maar de kans dat het wel lukt is naar verwachting groter. Ik wens je in ieder geval voor nu nog heel veel plezier en alvast succes met het maken van een keus! Groetjes van Aukje
Anna Raymann
Hoi Tineke, ik volg je periode van twijfel en dubben wat te doen. Ten eerste omdat ik je een beetje ‘ken’ van Onzichtbaar Ziek, ten tweede omdat ik zelf verliefd ben op Curacao en me daar ook altijd veel beter voel.
Ik denk wat voor hou ook heel belangrijk is wat voor leven je daar kunt hebben. Kun je een invulling aan je dag geven die voldoening geeft? Want van de strandjes krijg je weliswaar misschien nooit genoeg, maar om daar nu elke dag naar toe te gaan is het natuurlijk ook niet. Kun je er gaan werken,en zo ja, brengt dat genoeg op? Of kan je iets anders gaan doen waar je blij van wordt en energie uit haalt?
Over deze afwegingen hoor ik je nog niet, maar die zullen je vast ook wel bezig houden, neem ik aan.
Als ik jou was zou ik het gewoon proberen (het hoeft uiteindelijk nooit absoluut definitief te zijn. Als je beslissing om te gaan je uiteindelijk niet gelukkig maakt, kun je altijd nog terug. Je kunt later beter even spijt hebben van de dingen die je gedaan hebt, dan de rest van je leven spijt hebben van de dingen die je niet hebt gedaan,
Hoe dan ook, ik wens je veel wijsheid en moed toe om je keuze te maken.
Liefs, Anna van Boek-en-steun
Ragna
Wow wat een fijn blog om te lezen!
Wat een spannende stappen, en vooral wat fijn dat je voluit kunt leven!
Ik doe een dikke vette hoera voor jou!
Steef (adoptieouder?)
Hoi Tineke, zo te horen heb je het prima naar je zin daar. Als ik in jou schoenen zou staan zou ik de gok wagen! Je leeft maar één keer en in jouw geval is het dan nog belangrijker. Het feit dat je pijnvrij kan rondlopen en kan doen wat je wilt is heel belangrijk! Dus twijfel niet en ga ervoor!!!
Frans van Giessen
Dan komen wij maar naar jou toe. Zorg voor extra lijnvluchten!
Dennis
Lieve Tineke, wauw kanjer, dat het zo’n fijn effect op je heeft. Ik gun je een zo pijnvrij mogelijk leven en als dat betekent dat ik daardoor een goedkoop vakantieadres krijg dan moet dat maar zo zijn.. 😉 Doe je ding, hoop je deze zomer nog een keer te zien voor je vertrekt. Take care!
Shelly
Hoi Tineke,
Ik kwam jouw blog bia Google tegen toen ik emigreren naar Curacao intikte. Vind het erg bemoedigend en mooi om te leven hoe Curacao jouw leven positief beinvloed heeft. Ik ben er zelf geboren en heb ook last van chronische ziekte gehad en ik weet nog dat wanneer ik daar was ik nergens last van had. Zo zie je maar wat warmte en zon kan doen. Fijn om te lezen dat je pijn stukken minder is geworden. Ben benieuwd naar je andere verhalen over het eiland (wanneer je er eenmaal woont). Succes met het emigreren en geniet van je leven! Shelly