Oudejaars Reference

Lieve lezers wat een draak van een jaar was dit! Eentje die ik (qua gezondheid) met liefde achter me laat. Je hebt het leven nooit in de hand maar dat ik twee keer opnieuw zou leren lopen binnen 1,5 jaar was ik niet helemaal op voorbereid. Dat houd je toch niet voor mogelijk? Drie maanden antibiotica, twee getrokken verstandskiezen, twee maanden vloeibaar gegeten, speekselklierontsteking, vier ingrepen, een lever die het ook even niet meer zag zitten. Én als klap op de vuurpijl een overdoseringsreactie op ‘maar’ 15mg prednison. Iets wat zoveel indruk heeft gemaakt. Een situatie waarvan ik het gevoel heb dat het ook echt anders had kunnen aflopen.

Als ik het zo opsom vind ik het ineens niet zo raar meer dat ik zo af en toe nog overweldigd word door dit afgelopen jaar. Alsof het me soms nog even bij mijn keel grijpt en wil laten weten hoeveel geluk ik gehad heb dit jaar. Nog nooit eerder was dat het geval. Ik kon altijd weer vrij snel opstaan, even afstoffen en doorgaan. Dit jaar leek het alsof ik amper klaar was met stoffen of ik lag alweer op de grond. Maar ergens ben ik wel heel erg trots en dankbaar dat ik het toch weer gered heb. Toch (twee keer) opnieuw heb leren lopen en mijn conditie grotendeels terug heb. Én ook weer met de normale/leuke dingen bezig kan zijn. Dankbaarder dan ooit. Ik dacht al een tijdje dat ik na al die jaren inmiddels het kleine wel had leren waarderen maar dit jaar heeft daar nog een schepje bovenop gedaan. Het eerste bezoekje aan vrienden die 4 huizen verderop wonen. Puur geluk! De eerste keer dat ik weer op eigen kracht door Leeuwarden liep en een kopje koffie dronk in één van mijn favoriete lunch tentjes. Het was alsof ik de loterij had gewonnen. Het liefst had ik alle mensen in de stad een knuffel gegeven en was ik huppelend en dansend door de straten gegaan met een vrolijk muziek eronder. Dit gevoel is niet meer verdwenen. Ik ben elke dag nog zó intens dankbaar voor alles wat wél kan en dolgelukkig met ieder klein moment dat ik mee kan pakken.

Dit soort kleine dingen zijn écht dagelijks mijn cadeautjes. Laat staan de grotere dingen. Hoe er binnen 4 weken met een crowdfund een fantastisch bedrag van €15.000 werd opgehaald waardoor ik nu een hulpmiddel waarmee jullie me echt een stuk vrijheid terug gegeven hebben. Een vriendin ging 5km hardlopen in het bos in Brabant en ik kon gewoon mee rijden. Met goed weer kan ik gewoon een middagje buiten onderweg zijn. De laatste keer dat dat kon kan ik me niet meer herinneren. Dit was oprecht de gouden kroon op de draak dit jaar. Ik kan iedereen daar niet genoeg voor blijven bedanken. Jullie hebben me echt een stuk vrijheid terug gegeven.

Qua schrijven belandde ik een beetje in een impasse. Ik wist niet goed wat ik wilde schrijven en of ik nog frequent blogs wilde schrijven. Wordt het niet té deprimerend? Te eentonig? Ik was en ben nog steeds enorm aan het twijfelen. Ik wil absoluut blijven schrijven maar op een andere manier. Ik ben volgend jaar 15 jaar ziek en ik vind dat een nieuwe stijl verdienen. Hoe dat er precies uit gaat zien ga ik jullie later bij betrekken. Maar er liggen al wat ideeën klaar. Dat ik iets wil veranderen is ieder geval duidelijk…

Deze draak met gouden kroon die 2021 heet wil ik graag met deze blog afsluiten.
Bij deze wens ik jullie een ontzettend fijne jaarwisseling en een 2022 waar zéker ook weer een kroon op gezet mag worden! Wat er ook gebeurd.

Ga klein maar groots genieten!

Heel veel liefs,

Tineke