Dag Nederland

Na 7 weken Nederland was het vorige week weer tijd om terug te vliegen naar de zon. Mijn verkoudheid bleek bijholte ontsteking en is opgelost met antibiotica. Ik heb gelukkig de laatste 1,5 week nog best veel dingen kunnen inhalen die ik eerder afgezegd had. Het waren 7 fijne weken met veel liefde van vrienden en familie. Kon ik goed gebruiken na Colombia. Dubbel om ze weer achter laten maar Curaçao voelt echt als (tweede) thuis. En er is niks fijners dan ook weer naar huis te mogen. 

Helemaal nu ik me langzaam weer meer en meer mezelf begin te voelen. Ik hoop dat de warmte daar nog een schepje bovenop mag doen. Heel fijn om een beetje meer speelruimte te hebben op sommige dagen. De pijn is niet verdwenen ook de rugklachten niet maar het is wel afgenomen in vergelijking met een paar weken terug. Ook ben ik wat aangekomen en sterker geworden door oefeningen, eten, supplementen etc. en veel te wandelen/fietsen met Bente samen. Geen enkele hond zegt nee tegen een wandeling toch? Ideaal! Want alleen wandelen vind ik echt heel nutteloos en saai. 

Over 3 weken ga ik terug naar Colombia voor deel 2 van mijn stamceltherapie. Ik wilde dit persé doorzetten en dat wil ik nog steeds. Toch is het wel opnieuw spannend en hoop ik vooral dat de terugslag niet al te groot zal zijn. Want ik wil liever niet weer totaal opnieuw beginnen met herstellen.

Ik heb keihard mijn best gedaan op mijn Spaans met Duolingo app, Spaanse Netflix series kijken, Spaanse muziek luisteren en zelfs dingen opzoeken/opschrijven via Google of Spaanse sites. Ik ben het echt leuk gaan vinden en wil ook na Colombia graag doorgaan met Spaans leren. Al zou ik misschien eerst Papiaments moeten leren spreken. Anyway, voor nu hoop ik met deze basis ietsje meer mee te krijgen van wat er om me heen gezegd wordt. Tijdens deel 1 frustreerde het mij vreselijk dat ik niet begreep wat er om me heen gezegd werd en ik me ook niet kon uiten. Ja ja, je hebt Google Translate maar dat is niet geschikt om een gevoel mee uit te drukken als je ziek bent of om even van je af te praten. Heel veel wapperen met handen en voeten en verschillende gezichten trekken heeft nog wel iets bijgedragen maar toch mag ik iets te graag praten. Misschien ben ik ook nog stiekem wel een beetje control freak en wil ik gewoon constant weten wat er gezegd wordt. Niet dat ik nu ineens alles kan verstaan of mezelf in volzinnen kan uitdrukken maar misschien helpt het al dat ik  (hopelijk) wat kleine dingen kan aangeven en verstaan. 

Nu eerst lekker thuis. Ik viel meteen mijn mijn neus in de eiland-boter. Eerst geen internet. Daarna grote black-out van zo’n 17 uur. Typisch thuis. Typisch Curaçao. En nu eerst nog even 2,5 week genieten van mijn eigen plek, vrienden opzoeken en nog wat zonne-energie opdoen voor Colombia 2.0.

Op naar (uiteindelijk) die regenboog!

Liefs, Tineke